هر عملی و هر روشی در تمامی ابعاد 'واقعیت اجتماعی' از جمله بعد سیاسی موفقیت و شکست خود را در طول زمان نشان می دهد. به بیان دیگر، شهادت زمان، شهادتی بی خدشه و بی اما و اگر می باشد. وقتی طرح ازادی های یواشکی عرضه شد و شلوغی بسیاری بر انگیخت و حتی پایش را به بعضی رسانه های جدی در غرب هم باز کرد، چند نوشته در این باره منتشر کردم و گفتم که روش مبارزه آزادی های یواشکی برای آدمهای یواشکی خوب است.
البته معلوم بود که این روش، صادر شده از ذهنیتی می بود که غافل از کرامت انسان و حقوق انسان می باشد و اینگونه است که برای آن در عمل سیاسی فضایی باز نمی کند. در کل، گفتمان اصلاح طلبی در رژیم ولایت مطلقه فقیه، زادگاه ذهنیتی می باشد که مبارزه را با نقض کرامت و حقوق انسان آغاز می کند و اینگونه است که عنصر حقارت در برابر قدرت و به قدرت اصالت بخشیدن و خود را در برابر آن عاجز و علیل و بیچاره دیدن، عنصر اصلی این گفتمان را تشکیل می دهد( تمامی اصلاح طلبان و بدون حتی یک استثناء اصل را بر ناتوانی مردم و قدر قدرتی رژیم تبهکار گذاشته اند و اینگونه، عنصر ترس/ها، عنصر همزاد عنصر حقارت در درون این گفتمان شده است. اگر استثنایی می شناسید لطفا معرفی کنید.) البته از کوزه همان ترواد که در اوست و از ذهنیت غافل از غرور انسانی انتظاری جز این نمی توان داشت که بدنبال خرده ریزه های سفره قدرت باشد و کوشش در اینکه صاحبان سفره قدرت قدری بر خرده ریزه ها بیافزایند تا اینها بتوانند به کسانی که بدنبالشان افتاده بودند بگویند که دیدید روش اصلاح طلبی نتیجه بخش است چرا که در آخر کار، برای اینها نیز حفظ نظام خیانت و جنایت و فساد که ایران را در حلقه آتش قرار داده است اوجب واجبات است و باز شهادت زمان نشان داده است که اینها نقش خود در خندق رژیم بودن را خوب بازی کرده اند.
سخن اینکه در حالیکه آفتاب زردانبوی روش "مبارزه" ازادی های یواشکی از لب پشت بام به پایین افتاده است، سوالم از هموطنان و بعضی از دوستان بسیار نزدیکم این است که چگونه شد که مدتی شیفته این روش "ابتکاری" شدند و در ستایش این روش قلم زدند؟ سوالم را شفاف تر بکنم: این چه عاملی در اندیشه شما بود که سبب شد که موجک این روش به تنه شما نیز بخورد؟ علت سوال این است که تا زمانی که پاسخ این سوال را نیابید، باز بازی خواهید خورد و باز در پرده بعدی، مثلا بادبادک یواشکی هوا کردن را نیز جز مبارزه فرسایشی بحساب خواهد اورد و اینگونه عمر گران بگذرد و فرصتها از دست روند.
در پایین یکی از نوشته هایی را که در این رابطه منتشر کرده بودم می آورم:
سخن اینکه در حالیکه آفتاب زردانبوی روش "مبارزه" ازادی های یواشکی از لب پشت بام به پایین افتاده است، سوالم از هموطنان و بعضی از دوستان بسیار نزدیکم این است که چگونه شد که مدتی شیفته این روش "ابتکاری" شدند و در ستایش این روش قلم زدند؟ سوالم را شفاف تر بکنم: این چه عاملی در اندیشه شما بود که سبب شد که موجک این روش به تنه شما نیز بخورد؟ علت سوال این است که تا زمانی که پاسخ این سوال را نیابید، باز بازی خواهید خورد و باز در پرده بعدی، مثلا بادبادک یواشکی هوا کردن را نیز جز مبارزه فرسایشی بحساب خواهد اورد و اینگونه عمر گران بگذرد و فرصتها از دست روند.
در پایین یکی از نوشته هایی را که در این رابطه منتشر کرده بودم می آورم:
چرا با طرح آزادی های یواشکی مخالفم
http://iranian.com/posts/view/post/33638
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر