از ایران خبر دادند که تلویزیون رژیم سخنرانی
آقای خمینی در زمان ورود به ایران و در بهشت زهرا را پخش کرده و عکس برادرم،
مسعود، را در قطعه 17 نشان داده است.
هموطنان بدانند:
- مسعود، شهادت را سرنوشت خود کرد، چرا که استبداد را در هر شکل و رنگی
بر نمی تافت. مسعود عصیانگر بر علیه ظلم
بود.
- مسعود از خانواده ای نصدقی بود و مسلمانی بود مصدقی و آزادی خواه و روز قبل از شهادتش بر سر
مزار شهدای 30 تیر و دکتر فاطمی رفته بود.
-مسعود در فرهنگ جوانمردان رشد کرده بود و از
نسل عیارانی بود که در طول تاریخ همیشه بر
علیه ظلم در مقابل ظالم ایستاده اند.
-مسعود ستم ستیز بود و زور را بر نمی
تافت.
-مسعود، مانند دیگر انسانها، بودنی نسبی
بود و ضعفهای خود را داشت، ولی آنچه که او را مسعود کرد و در قلب آنهایی که او را
می شناختند، ماندگار کرد، جوانمردی اش بود و دفاع از حق ضعیفان در مقابل زور گویان. به همین علت بود که همیشه در برابر کوچک ترها
سر فرود می آورد و در مقابل زور گویان، گردن می افراشت.
-مسعود از همان چشمه فرهنگی آب خورده
بود که یعقوب لیثها و پوریای ولی ها و ستار خان ها و باقر خان ها. عیاری که ترس را نمی شناخت و انسانی که در آن
جو وحشت، قاب عکس شاه را در کلاس بر زمین می کوبید و به معلمانی که از وحشت نزدیک
بود قالب تهی کنند، می گفت که در زیر عکس دیکتاتور امتحان نمی دهد.
به بیان دیگر، مسعود، تجسم عصیان بر علیه تمام
صفاتی بود که در استبدادیان تبهکار حاکم ساری و جاری است و اگر زنده مانده بود، از
اولین هایی می بود که پرچم مبارزه بر علیه
شما استبدادیان و دزدان انقلاب را بر می افراشت.
او رفته است و به حقیقت پیوسته است ولی مسعودها
حضور دارند و عمل می کنند و این حضور آنها و عمل آنهاست که هم رفتن شما را مسلم می
کند و هم استقرار جمهوری شهروندانی که نتیجه 130 سال تلاش نسلهای ایرانیان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر