وقتی نیک آهنگ کوثر مقاله ای در باره آقای
کیومرث صابری، تحت عنوان: " ما شاگردان خوبی نبودیم"* را در فقس بوک یکی
از هموطنان دیدم، شنیدن اسم آقای صابری من را به یاد بخشی از تحقیقی که در مورد
گروگانگیری و اکتبر سورپرایز (که همان موافقت مخفیانه آقای خمینی و حزب جمهوری با
دستگاه ریگان در مورد 52 گروگان آمریکایی می باشد تا گروگانها زمانی آزاد شوند که
منجر به شکست کارتر و پیروزی ریگان شود. موافقت پنهان از چشمان مردم که هنوز وطن و جهان مشغول پرداخت خسارات
کمر شکن آن می باشد.) انجام داده بودم انداخت و یاداشت زیر را منتشر کردم:
این اطلاع در مورد آقای صابری بسیار مهم است.
ایشاندر آن زمان گفت که بهزاد نبوی قبل از امضای قرارداد/تسلیم نامه الجزایر می
دانسته که چه وظیفه ای بر عهده اش گذاشته شده است و با این وجود مرتکب خیانت شد و
قرارداد را امضا و بعد هم که بیش از سی میلیارد دلار از ثروت ملی( به حساب الان می
شود حدود 100 میلیارد دلار. این عدد را اقای سلامتیان، که از نزدیک در جریان
بودند، در مصاحبه ای که چند
سال پیش با ایشان انجام دادم ذکر کردند.) را به جیب
دولت ریگان ریخت، و بنی صدر به علت این عمل، درخواست دستگیری او و رجایی را کرده
بود، آقای نبوی به مجلس رفت و 4 ساعت صحبت کرد و گفت که بنی صدر با اینکار می
خواهد امام را بزند چرا که ما بدستور امام اینکار را کردیم و آخر کار هم گفت چرتکه
نیاندازید ( وقتی که بنی صدر نوار سخنان اقای نبوی را خواست، آقای رفسنجانی از
دادن نوار به رئیس جمهور سرباز زد.)
آقای جمال پاک نژاد در این رابطه و ذکر سخنان آقای صابری می نویسد: بالاخره پس از 444 روز
گروگان گیری به واستگی الجزایر وبا ضرر هنگفت مالی و معنوی برای مردم ایران که
هنوز از عواقب آن در رنجند پایان یافت . علیرغم مخالفت آقای بنی صدر و عدم امضای
او این قرارداد را تحت عنوان بیانیه امضا و عواقب آن را به مردم ایران تحمیل
کردند. آقای بهزاد نبوی طرف گفتگو و تهیه قرارداد ننگین، که از سوی رجایی برای حل
این مسئله ماموریت یافته بود، در این باره چنین میگوید: (روزنامه ياس نو، 31 دي
1382 ): کيومرث صابري فومني: "بهزاد نبوي تا مرا ديد، از ته سالن گفت: صابري
ببين! تو بعنوان يک نويسنده شاهد باش! قرار است ما کاري بکنيم که فردا به من
خواهند گفت وثوق الدوله دوم. ولي تو شاهد باش که ما فقط به اطاعت امر امام اين کار
را مي کنيم. من به بهزاد نبوي گفتم: حالا نروي و اين عبارت وثوق الدوله را به
خبرنگاران بگويي که اتفاقا گوش نکرد و عين همين تعبير را هم به خبرنگاران
گفت". بر طبق این قرارداد، به جای آزاد کردن 13 میلیارد دلار دارایی های
بلوکه شده ایران در بانکها، در نهایت بیشتر از 3 میلیارد دلار دست ایران را نگرفت.
بخش دیگری از درآمدها ایران همچنان در توقیف امریکا باقی ماند.
مهندس بازرگان در کتاب انقلاب در دو حرکت در این باره چنین مینویسد: «از يازده
ميليارد دلار و چنيدن ميليون اموال مطالبات خود از بانک‌هاي آمريکا، بدون اين که
صحبتي از مطالبات ديگرمان به ميان آيد، دو ميليارد و 880 ميليون دلار دريافت شد.
مطالبات پرداخت نشده از جمله تنخواه گردان عظيم حساب خريد اسلحه و بدهي هاي دولت و
بخش خصوصي آمريکا از بابت قراردادهاي تصفيه شده، تحويل نشده يا سفارشات نظامي و
قطعات يدکي معوقه بها پرداخت شده. همچنين بدون احتساب ميلياردها خسارات و محروميت
هاي مستقيم و غيرمستقيم ناشي از محاصره اقتصادي و سلب اعتبار مالي ايران و عقب
افتادن برنامه هاي خودکفايي اقتصادي و سازندگي". تاثیر اقتصادی ناشی از
محاصره و توقیف اموال ایران توسط آمریکا و متحدانش چنان بود که بعد ها کارتردر
خاطراتش نوشت: «اینقدر ایران ضرر کرد که گاهی دلم برای این ملت میسوخت»
·
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر