هیچوقت شبی را که برای اولین بار از کشتار اسیران مطلع شدم فراموش نمی کنم. دیروقت از کالج به اتاقم برگشته بودم و نشریه انقلاب اسلامی رسیده بود و مثل همیشه اول به سر وقت سرمقاله رفتم. بنی صدر راجع به کشتار زندانیان سخن می گفت و چنان سخنی که از لابلای کلمات و جملات فریاد پر درد و خشمگینش را می شنیدم و اینکه این رژیم به کشتار بهترین استعدادهای وطن دست زده است. از خود بیتاب شده بودم و در آن شب تاریک و تنها نمی دانستم چکار کنم. نه اینتر نتی بود و نه وسیله ای که در ان دیر وقت با کسی صحبت کنم. تا چند روز از خود بیخود بودم و...و
بی علت نیست که اصلاح طلبان دولتی جان به جانشان کنید حفظ رژیم را اوجب واجبات می دانند. بدون استثناء تمامی اشان از این کشتار مطلع بودند و معلوم نیست چند نفرشان مستقیم در این جنایت دست داشته و البته به عنوان کسانی که در ولایت وطلقه فقیه ذوب شده بودند نمی توانستند به این کشتار رضایت ندهند ولی از آنجا که باید کشتار جزء اسرار نظام می ماند صدایشان در نیامد( بیشرمی اشان را ببین که کسانی مانند آقای اکبر گنجی، وقتی که دیگر این کشتار قابل کتمان نبود، بعد از چند سال سکوت، در آمریکا هم از انجام این کشتار اظهار بی اطلاعی کرد و هم ترورهای خارج از کشور و اینکه بعدها مطلع شده است!!!)
بهانه این کشتار چه بود؟ گفته شده است که این زندانیان می خواسته اند همزمان با حمله فرقه رجوی به خاک وطن، از زندانها خارج شده و شهرها را در کنترل خود بگیرند!!! عجبا، زندانیانی که برای به توالت رفتن هم باید اجازه می گرفتند، ناگهان بهره ور از معجزه ای حال می توانستند از زندانها خارج شوند و حتی شهر ها را در اختیار بگیرند.
این کشتار و کشتارهای قبل و بعد از آن هیچگاه نباید فراموش شود. تمامی پرونده ها باید باز شوند تا هم بازماندگان و از جزئیات اعدام مطلع شوند و هم حق مردم که حق دانستن است محقق شود و هم با پیگیری این کشتار و دیگر کشتارها و یافتن آرمان و مجریان و نیز دیگرانی که در این زمان مسئولیت بر عهده داشتند و مطلع بودند ولی سکوت محض پیشه کردند شناخته شوند و اینگونه از تکرار این جنایات جلوگیری شود.
با هم افشای این جنایت را که برای اولین بار نشریه انقلاب اسلامی افشا کرد را بخوانیم:
اولین بار در تاریخ 7 شهریور 67 در شماره 184 نشریه انقلاب اسلامی در هجرت خبر اعدامها منتشر شد. در خبر آمده بود: «تعداد اعدام شدگان 500 نفر بوده و از هواداران مجاهدین و گروههای چپ بوده اند.» از آنجا که به منبع اطلاع دهنده از ایران اطمینان وجود داشت در نشریه این توضیح هم نوشته شده بود: «اعدامها محرز هستند اما درباره تعداد و گرایشهای سیاسی منتظر اطلاعات دقیقتر هستیم.» اکنون می‌دانیم که کشتار زندانیان در تاریخ انتشار این خبر پایان نیافته بود و اعدامها تا نیمه شهریور ادامه پیدا کرده بودند که در سری آخر یعنی در شهریور ماه بیشتر مارکسییستها را اعدام کرده بودند.
http://www.enghelabe-eslami.com/2013-02-16-20-53-58/19-didgagha/maghalat/4269-2013-09-25-19-34-18.html
بی علت نیست که اصلاح طلبان دولتی جان به جانشان کنید حفظ رژیم را اوجب واجبات می دانند. بدون استثناء تمامی اشان از این کشتار مطلع بودند و معلوم نیست چند نفرشان مستقیم در این جنایت دست داشته و البته به عنوان کسانی که در ولایت وطلقه فقیه ذوب شده بودند نمی توانستند به این کشتار رضایت ندهند ولی از آنجا که باید کشتار جزء اسرار نظام می ماند صدایشان در نیامد( بیشرمی اشان را ببین که کسانی مانند آقای اکبر گنجی، وقتی که دیگر این کشتار قابل کتمان نبود، بعد از چند سال سکوت، در آمریکا هم از انجام این کشتار اظهار بی اطلاعی کرد و هم ترورهای خارج از کشور و اینکه بعدها مطلع شده است!!!)
بهانه این کشتار چه بود؟ گفته شده است که این زندانیان می خواسته اند همزمان با حمله فرقه رجوی به خاک وطن، از زندانها خارج شده و شهرها را در کنترل خود بگیرند!!! عجبا، زندانیانی که برای به توالت رفتن هم باید اجازه می گرفتند، ناگهان بهره ور از معجزه ای حال می توانستند از زندانها خارج شوند و حتی شهر ها را در اختیار بگیرند.
این کشتار و کشتارهای قبل و بعد از آن هیچگاه نباید فراموش شود. تمامی پرونده ها باید باز شوند تا هم بازماندگان و از جزئیات اعدام مطلع شوند و هم حق مردم که حق دانستن است محقق شود و هم با پیگیری این کشتار و دیگر کشتارها و یافتن آرمان و مجریان و نیز دیگرانی که در این زمان مسئولیت بر عهده داشتند و مطلع بودند ولی سکوت محض پیشه کردند شناخته شوند و اینگونه از تکرار این جنایات جلوگیری شود.
با هم افشای این جنایت را که برای اولین بار نشریه انقلاب اسلامی افشا کرد را بخوانیم:
اولین بار در تاریخ 7 شهریور 67 در شماره 184 نشریه انقلاب اسلامی در هجرت خبر اعدامها منتشر شد. در خبر آمده بود: «تعداد اعدام شدگان 500 نفر بوده و از هواداران مجاهدین و گروههای چپ بوده اند.» از آنجا که به منبع اطلاع دهنده از ایران اطمینان وجود داشت در نشریه این توضیح هم نوشته شده بود: «اعدامها محرز هستند اما درباره تعداد و گرایشهای سیاسی منتظر اطلاعات دقیقتر هستیم.» اکنون می‌دانیم که کشتار زندانیان در تاریخ انتشار این خبر پایان نیافته بود و اعدامها تا نیمه شهریور ادامه پیدا کرده بودند که در سری آخر یعنی در شهریور ماه بیشتر مارکسییستها را اعدام کرده بودند.
http://www.enghelabe-eslami.com/2013-02-16-20-53-58/19-didgagha/maghalat/4269-2013-09-25-19-34-18.html
http://nagoftehayeiran.blogspot.co.uk/2012/12/blog-post_21.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر