آقای ابراهیم یزدی گفتگوی آخرین مذاکرات خود را با سایروس ونس، وزیر خارجه وقت آمریکا منتشر کرده اند. نمی دانم چرا قبلا اینکار را نکردند ولی در هر حال کار درستی را انجام دادند( نمی دانم گفتگوی ضیط شده را داشته اند و آن را پیاده کرده اند یا نه. اگر گفتگو ضبط شده باشد بهتر خواهد بود که نوار را نیز منتشر کنند.)
در هر حال اطلاعات بسیار مهمی در این گفتگو وجود دارد و مطالعه آن را به تمامی هموطنان پیشنهاد می کنم. ولی در اینجا تنها می خواهم به اولین اطلاعی اشاره کنم که توجه من را جلب کرد و آن زمانی می باشد که مقام آمریکایی با زبان دیپلوماتیک به اعدامهای بعد از انقلاب اشاره می کند:
نیوسام: مشکل‌ترین موضوعی که با مطبوعات وجود دارد مساله دادگاه‌ها و مساله اعدام‌هاست.
و اقای یزدی در مقام پاسخ می گویند:
"یزدی: در ایران حدود ۶۰۰نفر اعدام شده‌اند. اعدامهای دیگری نیز انجام خواهد شد. سال گذشته در هر شهر ما عده‌ای کشته شدند فقط در روز ۱۷شهریور حدود ۵۰۰نفر به قتل رسیدند. مسوول این کشتارها که بود؟ وقتی مطبوعات شما درباره این اعدامها می‌نویسند متاسفانه چیزی درباره علت آن نمی‌گویند. ما این ادعا را داریم و می‌توانیم ثابت کنیم که انقلاب ما از تمیزترین انقلاب‌ها بوده است. در همه این انقلاب‌ها کشتارهای وسیعی صورت گرفت و خشک و تر با هم سوختند. به هر حال مطبوعات شما این حرف‌ها را می‌زنند و ما هم توضیحات خودمان را دادیم. سنای شما قطعنامه‌ای در این خصوص صادر کرد، ولی وقتی واقعه ۱۷شهریور اتفاق افتاد قطعنامه‌ای صادر نشد. می‌گویید کاردار شما رفته بود که به طور خصوصی نگرانی دولت شما را در مورد اعدامها اطلاع دهد ولی هرگز به شاه اعتراضی درباره آن کشتارها و آن کسانی که زیر شکنجه جان خودشان را از دست دادند، اعتراضی صورت نگرفت. ما از آرشیوهایی که به دستمان افتاد عکس‌هایی از این افراد که زیر شکنجه کشته شدند داریم. ما می‌دانیم که یک فیلم هشت‌دقیقه‌ای از کشتار میدان ژاله در اختیار رسانه‌های خبری شما هست که نشان می‌دهد اجساد و افراد نیمه‌جان را با بولدوزر از توی خیابان جمع می‌کردند ولی نگذاشتند که این فیلم پخش شود."
در اینجا می بینیم که آقای یزدی نه تنها مشکلی اخلاقی در رابطه با اعدام 600 نفر از خود نشان نمی دهد( و این در حالیست که می دانیم هیچ یک از کسانی که اعدام شدند در دادگاهی عادلانه و بیطرف محاکمه نشدند.) بلکه براحتی خبر از این می دهند که تعداد دیگری نیز اعدام خواهند شد. بیشتر، در رابطه با محکوم کردن این اعدامها از طرف سنای آمریکا می گویند که چرا سنای آمریکا در رابطه با کشتار هفده شهریور و اعدامهای زمان شاه اعتراضی صورت نداد. البته این سخن صحیحی می باشد ولی ایشان می دانند که بقول انگلیسی زبانها، انجام دو کار غلط کار را درست نمی کند/two wrong doesn't make a right. به بیان دیگر اینکه سنای آمریکا به کشتار های زمان شاه اعتراض نکرده است( کار غلط) با سکوت کردن در رابطه با اعدامهای بعد از انقلاب( کار غلط دیگر) کار درستی را نمی توانست انجام دهد.
از این گفتگو اینگونه بر می آید که آقای یزدی، حداقل در آن زمان، با این اعدامها و اینکه هیچیک از اعدام شدگان امکان دفاع قانونی از خود را نیافتند، مشکلی نداشتند. بدتر، این را نیک می دانیم که پیشنهاد دادگاه های/بیدادگاه های انقلاب از آقای یزدی بوده است. بیدادگاه هایی که به یکی از اصلی ترین اهرمهایی تبدیل شدند که استبداد بعد از انقلاب خود را بر آن بنا کرد( و هنوز مافیای حاکم برای حفظ خود به انها نیازی حیاتی دارد.) و در واقع تصور ان مشکل است که بدون وجود چنین بیدادگاه هایی، جبهه استبداد محروم از این اهرم توانا به سرکوب نیروهای مردم سالار می شد.
آیا اقای یزدی تا بحال خود را در این رابطه به نقد کشیده اند؟
در هر حال اطلاعات بسیار مهمی در این گفتگو وجود دارد و مطالعه آن را به تمامی هموطنان پیشنهاد می کنم. ولی در اینجا تنها می خواهم به اولین اطلاعی اشاره کنم که توجه من را جلب کرد و آن زمانی می باشد که مقام آمریکایی با زبان دیپلوماتیک به اعدامهای بعد از انقلاب اشاره می کند:
نیوسام: مشکل‌ترین موضوعی که با مطبوعات وجود دارد مساله دادگاه‌ها و مساله اعدام‌هاست.
و اقای یزدی در مقام پاسخ می گویند:
"یزدی: در ایران حدود ۶۰۰نفر اعدام شده‌اند. اعدامهای دیگری نیز انجام خواهد شد. سال گذشته در هر شهر ما عده‌ای کشته شدند فقط در روز ۱۷شهریور حدود ۵۰۰نفر به قتل رسیدند. مسوول این کشتارها که بود؟ وقتی مطبوعات شما درباره این اعدامها می‌نویسند متاسفانه چیزی درباره علت آن نمی‌گویند. ما این ادعا را داریم و می‌توانیم ثابت کنیم که انقلاب ما از تمیزترین انقلاب‌ها بوده است. در همه این انقلاب‌ها کشتارهای وسیعی صورت گرفت و خشک و تر با هم سوختند. به هر حال مطبوعات شما این حرف‌ها را می‌زنند و ما هم توضیحات خودمان را دادیم. سنای شما قطعنامه‌ای در این خصوص صادر کرد، ولی وقتی واقعه ۱۷شهریور اتفاق افتاد قطعنامه‌ای صادر نشد. می‌گویید کاردار شما رفته بود که به طور خصوصی نگرانی دولت شما را در مورد اعدامها اطلاع دهد ولی هرگز به شاه اعتراضی درباره آن کشتارها و آن کسانی که زیر شکنجه جان خودشان را از دست دادند، اعتراضی صورت نگرفت. ما از آرشیوهایی که به دستمان افتاد عکس‌هایی از این افراد که زیر شکنجه کشته شدند داریم. ما می‌دانیم که یک فیلم هشت‌دقیقه‌ای از کشتار میدان ژاله در اختیار رسانه‌های خبری شما هست که نشان می‌دهد اجساد و افراد نیمه‌جان را با بولدوزر از توی خیابان جمع می‌کردند ولی نگذاشتند که این فیلم پخش شود."
در اینجا می بینیم که آقای یزدی نه تنها مشکلی اخلاقی در رابطه با اعدام 600 نفر از خود نشان نمی دهد( و این در حالیست که می دانیم هیچ یک از کسانی که اعدام شدند در دادگاهی عادلانه و بیطرف محاکمه نشدند.) بلکه براحتی خبر از این می دهند که تعداد دیگری نیز اعدام خواهند شد. بیشتر، در رابطه با محکوم کردن این اعدامها از طرف سنای آمریکا می گویند که چرا سنای آمریکا در رابطه با کشتار هفده شهریور و اعدامهای زمان شاه اعتراضی صورت نداد. البته این سخن صحیحی می باشد ولی ایشان می دانند که بقول انگلیسی زبانها، انجام دو کار غلط کار را درست نمی کند/two wrong doesn't make a right. به بیان دیگر اینکه سنای آمریکا به کشتار های زمان شاه اعتراض نکرده است( کار غلط) با سکوت کردن در رابطه با اعدامهای بعد از انقلاب( کار غلط دیگر) کار درستی را نمی توانست انجام دهد.
از این گفتگو اینگونه بر می آید که آقای یزدی، حداقل در آن زمان، با این اعدامها و اینکه هیچیک از اعدام شدگان امکان دفاع قانونی از خود را نیافتند، مشکلی نداشتند. بدتر، این را نیک می دانیم که پیشنهاد دادگاه های/بیدادگاه های انقلاب از آقای یزدی بوده است. بیدادگاه هایی که به یکی از اصلی ترین اهرمهایی تبدیل شدند که استبداد بعد از انقلاب خود را بر آن بنا کرد( و هنوز مافیای حاکم برای حفظ خود به انها نیازی حیاتی دارد.) و در واقع تصور ان مشکل است که بدون وجود چنین بیدادگاه هایی، جبهه استبداد محروم از این اهرم توانا به سرکوب نیروهای مردم سالار می شد.
آیا اقای یزدی تا بحال خود را در این رابطه به نقد کشیده اند؟
http://www.kaleme.com/1392/10/23/klm-171451/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر