مسعود بهنود و زبان فریب اصلاح طلبی او

پیشنهاد می کنم که قبل از خواندن نقد کوتاه من از مقاله اخیر آقای مسعود بهنود، اول مقاله ایشان را بخوانید:

http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/may/15/article/-d167fa5a11.html

آقای بهنود، در این مقاله مطابق معمول دروغ و راست را به هم چسبانده اند و با استفاده از منظق صوری و نیز با سوء استفاده معمول از مصدق، بیشترین سعی خود را بکار برده  تا بگویند که مصدق اصلاح طلب بود و ماند، پس ما نیز باید از رادیکالیسم! دوری کنیم و اصلاح طلب باقی بمانیم.

الان وقت نشان دادن دروغها و تحریفهای ایشان را ندارم.  ولی برای نشان دادن اینکه ایشان چگونه با استفاده از زبان فریب، دوباره سعی دارند مردم را از جنبش عمومی بر حذر دارند، فقط لازم است که به مقایسه دو کانتکستی که ایشان از آن استفاده کرده اند بپردازم:

1.  مصدق اصلاح طلبی بود که خواستار اجرای بدون تنازل قانون اساسی مشروطه ای می بود که بر اساس آن، حاکمیت از آن مردم بود و شاه نه حکومت که سلطنت می کرد.  به بیان دیگر در قانون اساسی مشروطه، شاه مقامی سمبلیک داشت و بیشتر نقش دکور را بازی می کرد.  بهمین علت بود که مصدق در مقام اصلاح گر می گفت که شاه باید سلطنت کند و نه حکومت.  .  بنابراین در قانون اساسی مشروطه، می شد هم اصلاح طلب ماند و هم ملت از طریق آن قانون، حاکمیت خود را بر سرنوشت خود اعمال کند. چرا که قانون اساسی منشاء حاکمیت را مردم می دانست و این حاکمیت  از طریق رای دادن آزاد به اجرا در می آمد.
قانون اساسی مشروطه، یعنی قانونی که ایرانیان را از رعیت بودن به مقام شهروندی ارتقاء می داد این امکان را به مردم می داد که هم اصلاح طلب بمانند و هم از آزادیهای سیاسی و قانونی و حقوق فردی و اجتماعی بهره مند بگردند و این از انجا بود که قانون اساسی، این آزادیها را ضمانت کرده بود.  اینکه مصدق بعد از نخست وزیر شدن، اعلام کرد که تمامی روزنامه ها و گروه های سیاسی از آزادی بیان و اجتماعات برخوردار هستند و به دولت خود دستور داد که هیچ روزنامه ای به بهانه توهین به او نباید مورد توبیخ قرار بگیرد ( چه برسد به بستن ان) نه عملی خارج از قانون اساسی مشروطه که در واقع اجرای بدون تنازل قانون اساسی بود.

2. وقتی کانتکست مصدق و قانون اساسی مشروطه را با قانون اساسی ولایت مطلقه مطلقه فقیه، که در آن ولی مطلقه فقیه، منبع اصلی مشروعیت و قانونیت می باشد و دارای چنان قدرتی می باشد که بنا بر قول آیت الله آذری قمی،  بر جان و مال و ناموس ایرانیان حاکمیت دارد و اینکه ولی مطلقه فقیه حق وتوی رای  آحاد ملت را دارد ( که کرد.) و تازه این در شرایطی می باشد که بنا بر نظر مفسران قانون اساسی شورای نگهبان، اختیارات اعطا شده به ولی فقیه در قانون اساسی تنها کف اختیارات او را تشکیل می دهد و سقف ان سر به آسمان می زند( و حکم حکومتی تنها یکی از مظاهر این اختیار فرای قانون اساسی می باشد) مقایسه می کنیم، متوجه می شویم که نه فقط قیاس مع الفارقی می باشد، بلکه هدف چنین قیاسی هیچ نمی تواند باشد جز فریب مردم.  چرا که آقای مسعود بهنود با هوش تر از آن هستند که ندانند اصلاح طلب بودن در درون قانون مشروطه بودن هیچ ربطی به اصلاح طلب بودن در درون قانون اساسی ولی مطلقه فقیه ندارد چرا که در قانون اساسی مشروطه، شاه سلطنت می کرد و در قانون اساسی ولایت مطلقه، حکومت می کند.  در قانون اساسی مشروطه مردم شهروند درجه یک بودند و در قانون اساسی ولایت مطلقه فقیه، شهروند درجه صفر.

خب، حال سوال اینست که چرا آقای بهنود، به قصد فریب مردم دست به قلم می برند؟